Sinds september 2016 heeft Stichting Thornsche Molen drie molenaars in dienst. Edwin Wissink, Jan Meurs en Kees Ariaans. Zij zorgen ervoor dat de molen draait. Graag stellen zij zich aan u voor.
Edwin Wissink
Ik wil me graag aan u voorstellen, als degene die regelmatig zondags bij de Thornsche Molen rondrent, als molenaar. Ik vind het een eer om als één van de molenaars te mogen werken met de Thornsche Molen en om de vruchten te plukken van het werk van een groep mensen die zich jaren lang ingezet hebben om deze molen te verwezenlijken. Het is mooi om van nu af aan ook deel uit maken van het Thornsche Molen avontuur.
Mijn naam is Edwin Wissink,
Geboren in 1957 (toen de Waal nog dicht vroor).
Opgeleid in de werktuigbouwkunde, en werkzaam als: tekenaar constructeur, in de transport sector.
Naast het werk is er nog wel tijd voor andere interesses, die meestal iets te doen hebben met weer en wind.
De wind mag best een beetje om het hoofd waaien.
Mijn voorliefde gaat uit naar het werken met door de wind beïnvloedde of gedreven machines. Op 14 jarige leeftijd waren er de klassieke Hollandse windmolens. Daar heb ik toen de cursus vrijwillig molenaar voor gedaan, in 1975 kreeg ik het brevet. Ik heb me daarna met verschillende molens bezig gehouden, maar de liefhebberij verwaterde daarna een beetje.
Ongeveer 20 jaar heb ik me daarna met andere zaken bezig gehouden.
Na een negatief antwoord op een serieuze immigratie overweging moest ik mezelf afvragen, wat bind mij eigenlijk aan Nederland. Dat waren toch nog wel een aantal zaken, waaronder ook de molens. Dat was een beetje een “eye opener”.
Vanaf toen ben ik weer een invulling gaan geven aan die sluimerende liefhebberij. Dit door weer regelmatig molens en hun bemanning te bezoeken en van het één kwam het ander. Zo heb ik de Maasmolen in Nederasselt een tijdje “bemolenaard”. Dit ook in het Nederlands Openlucht Museum in Arnhem. Houtzagen met de molen, dat was mij een genoegen, daar werd een jeugddroom werkelijkheid.
De N.O.M. tijd was een bijzondere periode waar ik met plezier op terugkijk.
Na weer een aantal jaren molenloos geweest te zijn was er de Thornsche molen.
Het ding zat me maar aan te kijken, ik kon er niet links of rechts omheen, ik moest er wat mee. Stichting Thornsche Molen heeft het me gegund om daar een invulling aan te geven.
Als de Thornsche Molen in de zeilen staat of draait, kom gerust even langs voor een praatje of gewoon om wat indrukken op te doen.
Tot dan, Edwin.
Jan Meurs
Geboren (in 1952) en getogen op de Plak in Bemmel en daar weinig weggeweest. Mijn vader had er met zijn broer een maalderij, die ik na hun pensionering nog vijf jaar gedraaid heb. Uit de Overbetuwe, de Waal Rijn delta begrensd door de A325, zijn alle mengvoederbedrijven inmiddels verdwenen. Tien jaar kinderbescher-ming en alweer zo’n 25 jaar werken met mensen met een verstandelijke beperking brengen mij zoetjes aan richting pensioen. In mijn vrije tijd ben ik vrijwilliger bij TOP –Toestanden op Podium – het leukste theater in de Betuwe.
Ga naar www.topbemmel.nl en ontdek ons prachtige cabaret, muziek en filmprogramma. Googel ook even naar www.theaterkerkbemmel.nl waarin TOP haar voorstellingen houdt. Deze unieke locatie is afgelopen jaar voor meer dan de helft door vrijwilligershanden omgebouwd van kerk naar theater. Vrouw Anneke en zoon Jeroen maken mijn leven compleet. O ja, ik heb ook iets met windmolens….:)
Kees Ariaans
Graag wil ik middels dit schrijven aan het verzoek van het Bestuur van de Thornsche Molen voldoen mij aan het lezerspubliek voor te stellen.
In 2017 kwam ik met de Thornsche Molen in contact, toen ik in mijn achtertuin, op plus minus 100 meter van de net in gebruik gestelde molen, deze op een zondag zag draaien.
Na kennis gemaakt te hebben met de toenmalige voorzitter van de Stichting, Henny Driessen, en de molenaar Edwin Wissink ben ik aan de opleiding begonnen. Ik wist op dat moment helemaal niets van de molen, ik wist amper hoe je het woord molen schreef. Maar wat wist ik van , standerdmolens, wip molens, watermolens, zaagmolens, tabaksmolens, verfmolens, oliemolens, korenmolens etc., etc.? Juist, helemaal niets. Dus begon ik fris en fruitig aan de opleiding voor windmolenaar. Ik heb daar 3 1/2 jaar over gedaan en op 23 april 2022 mag ik mijn Getuigschrift voor molenaar tijdens de Algemene Leden Vergadering van de het Gilde voor Vrijwillige molenaar in Amersfoort komen ophalen.
De afgelopen opleidingsjaren waren gezellig, leuk maar er waren enkele momenten dat ik op het punt stond de bekende pijp aan Maarten te geven. Want waarom zou ik op mijn leeftijd (geboren in 1948) nog een diploma moeten halen, zodat ik een molen zelfstandig mag draaien? Het studeren viel mij zwaar. Toch ging ik door en nu ben ik dus de trotse benjamin van de molenaars op de Thornsche Molen.
Wij, de drie molenaars, draaien op de zondagen en ik ben er ongeveer 80% van deze dagen. Het meeste plezier beleef ik aan de gesprekken met de bezoekers. Gesprekken die gaan over de constructie van de molen, de werkprocedure van hoe graan gemalen wordt tot meel en het beroep molenaar.
Ik kan dus zeggen dat ik op mijn oude dag een zinvolle dagbesteding erbij heb gevonden. De vrije tijdsbesteding bestond in vroegere jaren uit het begeleiden van jonge, nieuwe Bondsscheidsrechters in de hockeysport en de beoordeling van hen. Zelf ben ik jaren actief Bondsscheidsrechter geweest, nadat ik begonnen was als hockeyer. Daar de molen op zondag draait en het hockeyen in het weekend valt, heb ik een keuze gemaakt en ben ik in de weekenden alleen nog met de molen bezig.
Mijn andere hobby is het spelen van bridge in clubverband.
Nu heb ik mijn heil gevonden in het molenaarswerk: een mooie klus, die ik hopelijk nog een lange tijd kan uitvoeren.
Kees
